Niet alleen jongeren zitten op sociale media, ook (groot)ouders hebben de virtuele weg gevonden. Omdat we trots zijn op de zoveelste mijlpaal in ons gezinsleven, delen de meeste ouders foto’s van hun kinderen – sharenting heet dat fenomeen. Op die manier bouwen we allemaal samen aan een ‘online’ village van ouders. En dat heeft heel wat voordelen.
‘It takes a village to raise a child’ luidt het spreekwoord. Kinderen opvoeden doe je bij voorkeur niet alleen, maar met behulp van een hoop andere (ervaren) ouders. Vroeger woonden generaties families dicht bij elkaar en vormden zij het dorp, vandaag zit iedereen in z’n eigen schuitje. En dan is het fijn dat er ouders zijn die hun wel en wee delen.
Blogger Bart De Roeck (roeckiesworld.be): “Ik post over koken, reizen en mijn kinderen van 12, 15 en 18. Als vader heb ik veel gehad aan blogs van andere ouders die foto’s deelden van hun kinderen. Vroeger deed ik inspiratie op rond uitstapjes en interieur voor de kinderkamers, vandaag vind ik er tips rond opvoeden, uitgaan, schermtijd… Elke ouder is een ervaringsdeskundige, dat maakt het heel boeiend.”
“Elke ouder is een ervaringsdeskundige, dat maakt het heel boeiend. – Bart De Roeck
Ook psychologe Nina Mouton is blij dat er vandaag zoiets als een ‘online village’ bestaat. “Tien jaar geleden was die er nog niet, en ik heb dat als moeder echt wel gemist. Doordat iedereen vandaag foto’s deelt van hoe hij of zij het ouderschap beleeft, krijg je een blik achter de schermen. En dat verruimt je kijk als ouder.”
Een online village is niet alleen leuk om naar te kijken, het kan je ook de (broodnodige) steun geven om je buikgevoel als ouder te volgen.
Nina Mouton: “Ik was psychologe en dacht dat ik wel wist hoe ik kinderen moest opvoeden. Maar al snel zat ik vast in alles wat ik wist, maar kon ik niet meer voelen. Ik wilde mijn kind niet laten wenen ’s nachts, ik wilde het niet in de hoek zetten als het stout was. Maar wat moest ik dan wél doen? Ik ben beginnen zoeken en beginnen bloggen, deels ook vanuit verontwaardiging op reacties die ik kreeg. Van daaruit is een hele community ontstaan met allemaal ouders en grootouders die naar alternatieven zochten. Voor mij bleek mild ouderschap de oplossing: opvoeden in verbinding met je kinderen.”
“Ik ben beginnen bloggen, deels ook vanuit verontwaardiging op reacties die ik kreeg. Van daaruit is een hele community ontstaan van (groot)ouders die allemaal op zoek waren. –Nina Mouton
Dat zoveel mensen vandaag Nina’s visie kennen en er steun uit putten, is te danken aan haar Instagramaccount, waar ze ook foto’s deelt van haar eigen kinderen. “Ik ben zoekende, en dat laat ik ook zien. Net die boodschap slaat aan: ‘We zoeken allemaal, we doen dit samen, wij zijn er voor elkaar’. Het is altijd één van mijn missies geweest om ouders samen te brengen, en online kan dat heel makkelijk.”
Hoe gaan we om met schermen en sociale media? Het is een vraag die de meeste ouders zich stellen. Want er zijn niet alleen leuke kanten aan sharen. Maar door als ouder de spelregels van sharenting te volgen én het gesprek daarover aan te gaan, wordt sharen met respect voor ieders privacy een stuk makkelijker en natuurlijker.
Mamablogger Anne Cornut (mamavanvijf.be) heeft vijf kinderen die allemaal op sociale media zitten. “Kinderen groeien niet meer op in een gesloten omgeving. De wereld is hun achtertuin die naar binnen komt dankzij internet. Dat gegeven moet je als ouder omarmen en de kansen daarvan inzien, zonder de gevaren te negeren. Doordat ik al jaren blog en mijn eigen media-adviesbedrijf heb, sta ik er middenin. Dat wij als gezin foto’s en filmpjes delen met respect voor elkaars privacy, is even normaal als afval sorteren.”
“Het heeft geen zin om je kinderen af te schermen van sociale media. Verbieden werkt niet, het internet is zo groot en eindeloos dat het té verleidelijk is. Dus het is een kwestie van je kinderen zo goed mogelijk te begeleiden. – Nina Mouton
Nina Mouton: “Het heeft geen zin om je kinderen af te schermen van sociale media. Verbieden werkt niet, het internet is zo groot en eindeloos dat het té verleidelijk is. Dus het is een kwestie van je kinderen zo goed mogelijk te begeleiden. Ze gaan dingen meemaken met sociale media, daar moeten we niet naïef in zijn. Maar ik probeer openheid te creëren: kom het me zeggen als je iets raars tegenkomt. En ik vraag altijd hun toestemming vooraleer ik foto’s van hen post. Je kinderen begeleiden betekent ook dat je je als ouder moet bijscholen. Ik ken niks van Tik Tok, maar als het op ons pad komt, vind ik dat we mee moeten zijn.”
Bart De Roeck is naast blogger ook schooldirecteur in de eerste graad middelbaar. “Gsm’s zijn bij ons op school verboden, maar na de lessen wordt er weleens online gepest. Als school hebben wij de opdracht om leerlingen daarom mediawijs te maken. Dat staat in de leerplannen en het is ook echt nodig. 12 en 13-jarigen kunnen de gevolgen van sociale media moeilijk inschatten. Dus wij moeten als school daarop inzetten: wat kun je wel en niet posten? Wat zijn de gevolgen als het fout gaat? Het feit dat ik zelf al jaren blog, maakt het gesprek zeker makkelijker, zowel op school als in ons gezin.”
