Toen Gwyneth Paltrow een foto postte van dochter Apple op de skilift met haar 5,3 miljoen volgers, reageerde die bijzonder bitsig: ‘Mama, we hebben het hier al over gehad, je mag geen foto’s van mij posten zonder mijn toestemming’. Het is dé regel waar alle experts op hameren: sharenting – het delen van foto’s van je kroost – kan zeker, maar betrek altijd je kind mee in het verhaal.
“Vanaf de leeftijd van vijf à zes jaar kun je al vragen aan je kind: mag ik deze foto van jou posten? – Elke Boudry
Elke Boudry van Mediawijs: “Vanaf de leeftijd van vijf à zes jaar kun je toestemming vragen aan je kind: mag ik deze foto van jou posten? Zij kunnen op die leeftijd nog niet goed inschatten waar het precies om gaat, maar je leert hen twee belangrijke dingen: dat je vraagt vooraleer je post én dat je luistert naar een eventuele ‘nee’. Zelfs al zegt het: ‘Je mag dit niet posten want ik heb mijn favoriete trui niet aan’, respecteer dan het antwoord.”
Ook blogster en psychologe Nina Mouton doet het zo. “Ik deel foto’s van de kinderen, maar ik vraag altijd om hun toestemming. En nee is nee. Ik wil vooral betrouwbaar zijn voor de kinderen, en hun vertrouwen niet moedwillig beschamen.”
“We praten er vaak over. Het is soms wat zoeken, maar dat is niet erg. – Nina Mouton
Anne Cornut heeft vijf kinderen die allemaal op sociale media zitten. Zij heeft zelf een blog en Instagramaccount. “Wij hebben op voorhand de afspraak gemaakt dat je niks deelt van de ander zonder toelating. Ik niet van hen en zij niet van mij, en ook onderling niet. Al weten ze natuurlijk wel stilaan wat ik post. Als we allemaal aan tafel zitten en ik maak een gewone foto voor op mijn stories, dan vraag ik niet expliciet om toestemming. Maar bij twijfel zal ik hen altijd raadplegen.”
Ook blogger Bart De Roeck (roeckiesworld.be) gaat het gesprek aan met zijn drie kinderen. “Vroeger deden ze niet liever dan poseren voor mijn blog. Maar nu ze in hun tienerjaren zitten, merk ik dat het moeilijker ligt. Ze willen een bepaald imago neerzetten, en dat respecteer ik. Dus ik overleg met hen of ze in beeld willen komen.”
Nina Mouton weet als blogger en psychologe maar al te goed hoe belangrijk openheid is. “We praten er vaak over. Soms zeggen de kinderen: ‘Mama, zet dat op Instagram hé’, en dan antwoord ik weleens: ‘Wat is de meerwaarde dat zoveel mensen dit zien? Zouden we dit niet beter in de familiegroep op Whatsapp gooien?’ Het is soms wat zoeken, maar dat is niet erg. Zolang je in gesprek gaat met je kind leert iedereen daar wat van bij, kinderen én ouders.”
Ook ten huize Pfaff wordt er niks gepost van de kinderen zonder overleg. Kelly Pfaff: “Shania is actief op Instagram, maar ze zal niks posten zonder het eerst te tonen. Wij overleggen altijd, daar is zelfs geen discussie over.”
“Kom je er met je partner echt niet uit voor een welbepaalde foto? Neem dan het zekere voor het onzekere. – Elke Boudry
Het is altijd beter dat er twee personen zijn die nadenken over wat er gepost wordt van je kind dan één ouder, zeker in geval van twijfel. Elke Boudry: “Als je heel sterk van mening verschilt met je partner over jullie deelgedrag, is het goed om altijd te overleggen. Stel dat hij heel strikt is en jij heel open, zoek dan naar een compromis. En kom je er echt niet uit voor een welbepaalde foto, neem dan het zekere voor het onzekere en deel ze niet.”
Nina Mouton: “Mijn man is fotograaf, dus de meeste gezinsfoto’s komen van hem. Maar wij zullen altijd overleggen vooraleer we een foto posten. Wat kan wel op sociale media en wat niet? Wat is echt privé en wat mag door iedereen gezien worden?”
“Mijn volgers zien graag the real life. Dat begrijp ik, maar ik deel niet alles, punt. – Anne Cornut
Vandaag zijn er steeds meer ouders die bewust géén foto’s posten van hun kinderen. Nina Mouton begrijpt dat. “Ik ben er een beetje gedachteloos ingerold, maar ik begrijp dat er ouders zijn die geen digitale tattoo willen van hun kinderen. Ik ben me daar meer en meer van bewust eigenlijk. Ik zal niks meer posten zonder daar twee keer over na te denken. En ik heb sinds kort naast mijn professioneel profiel ook een afgeschermd privéprofiel op Instagram voor familie en enkele vrienden.”
Anne Cornut heeft dat niet, maar dat betekent niet dat er geen grenzen zijn aan haar sharenting. “Mijn volgers zien graag the real life. Dat begrijp ik, maar ik deel niet alles, punt. Als de kinderen thuiskomen met een slecht rapport, of ze zijn ziek, of er gebeurt iets dat niet fijn is voor hen… zo’n gevoelige dingen deel ik niet, ook al zouden mijn volgers dat graag zien.”
“Beelden blijven voor altijd. Stel dat de kinderen later gaan solliciteren en hun baas googelt hen. Dan wil je toch niet dat er dingen op staan die gênant zijn. – Kelly Pfaff
Nina Mouton: “Ik stel mezelf altijd in de plaats van de kinderen: zouden ze dat nu tof vinden om te delen? En wat over tien jaar? Likes en gezien worden is een beetje verslavend, en altijd leuk op korte termijn. Maar wij proberen ook altijd naar de lange termijn te kijken.”
Kelly Pfaff: “Wij zijn bewust gestopt met de Pfaffs toen Shania twaalf werd. Ze ging naar het middelbaar, en ik wilde dat ze haar ding kon doen. Haar eerste lief, rebelleren… we wilden dat de kinderen fouten konden maken zonder dat de camera’s voortdurend op hen gericht stonden. Want beelden blijven voor altijd. En stel dat ze later gaat solliciteren en hun baas googelt hen. Dan wil je toch niet dat er dingen op staan die gênant zijn.”
