78% van de Vlaamse ouders is actief op sociale media, en meer dan de helft van hen doet het: foto’s en filmpjes van hun kroost op het internet zetten. Sharenting heet dat fenomeen. Wat daarbij opvalt: slechts weinig ouders kijken kritisch naar wát ze delen.
Sharenting is een samentrekking van ‘sharen’ en ‘parenting’. Het was een journalist van The Wall Street Journal die het woord in 2012 voor het eerst gebruikte in de context van ‘oversharenting’: ouders die té veel informatie over hun kinderen online delen. Vooral sinds de opkomst van de mamablogs enkele jaren later is sharenting een fenomeen met voor-en tegenstanders waar al heel wat over geschreven is.
Een betere vraag zou zijn: waarom zouden we het eigenlijk niet doen? Want foto’s delen van ons gezinsleven heeft heel wat positieve kanten. Van je peuter die voor het eerst ‘mama’ zegt en kan fietsen zonder zijwieltjes tot je puber die coole tekeningen maakt en z’n middelbaar diploma haalt: er zijn zoveel kleine en grote mijlpalen in ons gezinsleven. En die delen we graag met de rest van de wereld, simpelweg omdat we – terecht - apetrots zijn. Meer dan honderd duimpjes voor je kind? Niemand zal ontkennen dat zoiets een goed gevoel geeft. Bovendien is dat duimpje voor je kind ook voor jou als ouder bestemd, en daar genieten we óók van. Het is een virtueel schouderklopje, de bevestiging van anderen dat je goed bezig bent met het opvoeden van je kroost. It takes a village to raise a child, luidt het gezegde. En vandaag bevindt dat dorp zich vooral online. Vroeger moest je het stellen met enkele opvoedboeken en het advies van je (schoon)moeder, vandaag zijn andere moeders dichterbij dan ooit om je te steunen, vragen te beantwoorden en bezorgdheden te delen.
Nog een reden waarom we aan sharenting doen, is om de banden met vrienden en familie te versterken. We kunnen elkaars deur niet altijd platlopen met fotoalbums onder de arm, maar dankzij albums op Facebook laten we anderen toch meegenieten van het dagelijkse gezinsleven, de weekendjes weg en de zonovergoten zomervakanties.
Wat je online zet, blijft voor altijd. Foto’s worden gedownload en gedeeld, gebruikt (en helaas soms ook misbruikt). Op die manier krijgen onze kinderen een digitale tattoo. Vanaf de eerste babyfoto bouwen wij als ouder een online identiteit op voor onze kinderen, nog voor ze zélf hun eerste stappen op het internet gezet hebben.
Delen we dan beter niet? Toch wel. De wereld is digitaal, het is goed om noch jezelf noch je kinderen daarvoor af te sluiten. Maar als wij aan onze kinderen zeggen dat ze niet zomaar alles op hun TikTok-account mogen gooien, loont het de moeite om ook eens stil te staan bij ons eigen deelgedrag.
Het is heel begrijpelijk dat we kleine en grote prestaties van onze kinderen willen delen. Onze ouders en grootouders liepen toch ook altijd rond met foto’s in hun portefeuille? Zeker, maar een foto tonen op café laat geen online afdruk achter. Vooraleer je een foto, video of inside informatie online zet, stel je jezelf daarom de simpele vraag: zou ik dit ook met een wildvreemde delen? Als dat het geval is, deel hem dan gerust. Twijfel je? Post hem dan niet.
Uit onderzoek blijkt dat we privéfoto’s voor een veel groter publiek delen dan we zelf inschatten. We denken dat Facebook een forum is voor onze dichte vrienden en familie, maar ga zelf maar eens na hoeveel vrienden en collega’s ertussen zitten die je amper kent. Post de foto’s van je kinderen daarom voor een select gezelschap. Op Facebook kan je foto’s delen met ‘iedereen’, ‘vrienden’, ‘alleen ik’ of ‘aangepast’. Die laatste functie is bedoeld om bepaalde lijsten te maken – met bijvoorbeeld enkel familieleden erin. Instagram heeft die functie niet, maar daar kun je wel kiezen voor een privéprofiel.
Het lijkt overbodig om te zeggen, maar ook ‘onschuldig’ naakt bij baby’s en kinderen kan misbruikt worden. Blote peuterpoepjes, hoe schattig ook, kunnen op pedofiliewebsites belanden.
Een foto van je peuter met een drolletje naast z’n potje is nu misschien wel grappig, maar zal je teenager dat later nog kunnen appreciëren? Wellicht niet, dus denk twee keer na vooraleer je foto’s post die gênant kunnen worden.
Verjaardagsfeestjes, uitstappen naar de speeltuin, sleep-overs met vriendinnetjes… het zijn fijne momenten die we graag delen. Maar als er andere kinderen herkenbaar op de foto staan, ben je verplicht om eerst toelating te vragen aan hun ouders.
